- Κυρία Παπαθανάση, από τη λήξη της θητεία σας ως βουλευτής Φωκίδας μέχρι πριν την προκήρυξη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015, δεν είχατε -κατά πολλούς- εμφανή πολιτική δράση, αν και η αλήθεια είναι ότι παρακολουθήσατε όλα τα ζητήματα της Φωκίδας από κοντά. Γιατί αποφασίσατε ξανά τώρα να περάσετε στην πρώτη γραμμή και να διεκδικήσετε την εμπιστοσύνη των πολιτών;
Η συμμετοχή στα κοινά και η επιλογή να πολιτεύεσαι με άποψη δεν έχει να κάνει με εύκολες συνθήκες και πιθανές πρωτιές ούτε φυσικά με «δημόσιες παρεμβάσεις» σε χοροεσπερίδες με φωτογραφήσεις .
Εγώ ποτέ δεν ήμουν αυτό. Έχω ακόμη την δύναμη του να μην κρύβομαι και να λέω τη δική μου αλήθεια , απέναντι σε κάθε ρεύμα, τάση ή συνθήκη.
Σας θυμίζω για παράδειγμα, πως πριν ακόμη βγω βουλευτής είχα την δύναμη να πάω και πάρω δημόσια θέση (ΝΑΙ σε αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους και έλεγχο, ΝΑΙ σε ανταποδοτικά υπέρ των Δήμων και Κοινοτήτων , ΝΑΙ σε νέες θέσεις εργασίας στον κλάδο και όχι σε απολύσεις) στην Αποστολιά, όπου σε συγκέντρωση οικολογικών οργανώσεων κατά των μεταλλείων συγκεντρώθηκαν εκεί οι εργαζόμενοι από τα μεταλλεία. Επίσης, όταν αυτοδιοικητικοί άνδρες οργάνωναν φιέστες προπηλακισμού μου με αφορμή τον Καλλικράτη δεν κάθισα σπίτι μου, με πολιτικά επιχειρήματα τους αντιμετώπισα. Σήμερα οι ίδιοι, συμμετέχοντες εκ νέου στο θεσμό, δεν θυμάμαι να διέθεσαν σταγόνα αυτοκριτικής.
Σήμερα θέλω να πω την δική μου αλήθεια: Ότι χρειάζεται να ενωθούμε και όχι να σπέρνουμε περισ-σότερο μίσος. Ότι πρέπει και μπορεί να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο που θα προτείνει μεταρρυθμίσεις και πολιτικές παραγωγικής αναδιάρθρωσης με προοδευτικό πρόσημο. Ότι είναι εθνικός στόχος η κοινωνική συνοχή, το κράτος πρόνοιας κα η δημιουργία βιώσιμων θέσεων απασχόλησης. Ότι το πελατειακό κράτος δεν έχει θέση στο σήμερα και ότι μόνο μια ακηδεμόνευτη από μικρά και μεγάλα συμφέροντα πολιτική μπορεί να δώσει και πάλι ελπίδα και προοπτική στους πολίτες.
Ότι για τον τόπο μας βοηθάμε και δουλεύουμε από κοινού , από όποια θέση.
Η πολιτική θέση μας δεν συνεπάγεται ότι δεν ακούμε και δεν βλέπουμε το τι γίνεται γύρω μας.
Σε μια περίοδο τόσο ρευστή – αλήθεια που θα είναι όλοι οι μύθοι σε έξι μήνες από τώρα – ζητώ να μιλήσω . Τόσο απλά.
- Στα στενά όρια της Φωκίδας, ειδικά τα 2 τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη πολιτική ρευστότητα, με πολιτικά πρόσωπα να μεταπηδούν από την μία παράταξη στην άλλη, ενώ και ενδοπαραταξιακά, ενδεικτικά στη Νέα Δημοκρατία, υπάρχουν αντιπαλότητες. Πόσο ρόλο έπαιξαν σε αυτό οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση; Θεωρείτε ότι ο λαός της Φωκίδας άρχισε να απομακρύνεται από τις παλαιοκομματικού τύπου συνθήκες πολιτικής σκέψης;
Ο Ελαιώνας κάηκε και τα πανηγύρια και οι εκδηλώσεις συνέχισαν κανονικά και ο παραλίμνιος αγωγός επίσης χάθηκε και πρώτα τελείωσαν τα πανηγύρια και μετά κάποιοι κατέβηκαν στα υπουργεία. Όσο και αν ο λαός επιζητεί να αφήσει πίσω παλαιοκομματικού τύπου συνθήκες -πρώτα συμπεριφοράς – νομίζω πως κάποιοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά να το θυμίζουν.
Αυτό που περιγράφετε ως πολιτική ρευστότητα στη Φωκίδα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο, από την μια υπάρχουν οι μηχανισμοί και οι προσωπικές στρατηγικές και από την άλλη οι αγωνίες των ανθρώπων να πάνε τα πράγματα ένα βήμα παρακάτω. Είναι διαφορετικοί κόσμοι αυτά τα δύο. Και είναι διαπαραταξιακοί.
Η πολιτική διαδρομή, βέβαια ή και συμπεριφορά, δεν είναι η φωτογραφία μιας στιγμής, το ποιος είσαι, τι έκανες, πως και αν δούλεψες, σε ακολουθεί διαχρονικά και σε καλές και σε κακές στιγμές.
Το κοινό καλό , ειδικά αν αφορά τον τόπο μας , θέλει συνεργασίες ΚΑΙ συνεννοήσεις. Δεν είναι πεδίο δόξης λαμπρό, τα πείσματα και οι «εσωτερικές προσωπικές αντιπαλότητες» , δεν τσακώνονται γείτονες αλλά δημόσια πρόσωπα ΚΑΙ αυτό επηρεάζει αρνητικά το αποτέλεσμα για τον τόπο τους.
- Ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα προβλήματα της Φωκίδας και πώς ο βουλευτής του νομού, ως θεσμός, μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση τους; Για ποιο λόγο χρόνια προβλήματα της περιοχής όχι μόνο δεν βρίσκουν λύσεις αλλά με την κρίση όλο και διογκώνονται;
Μια παρατήρηση. Περιγράφει το πώς πολιτευόμαστε και απαντά εν μέρει στην ερώτηση. Έγιναν περιφερειακές εκλογές και δεν υπήρξε συγκροτημένη αναφορά από τους συνδυασμούς στο προγραμματικό τους πλαίσιο για το νομό. Τώρα εθνικές εκλογές, πάλι , κυρίως από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ακούμε τίποτε. Φυσικά και κατανοώ την σύγκρουση εξουσίας και τα μεγάλα εθνικά ζητήματα και την πρώτη αναφορά σε αυτά. Αλλά από πότε ασχολούνται κάποιοι μόνο με τα «εθνικά» και αρνούνται τώρα δημόσια να μιλήσουν και να δεσμευθούν για τον τόπο μας ; από πότε αυτό θεωρείται «δεύτερο» ως θέμα ; Δεν μιλούν μόνο όσοι δεν έχουν και πολλά να πουν καθώς οι προσωπικές φωτογραφίες και αναφορές είναι περισσότερες από το «δια ταύτα» ή όσοι έχουν τόση ομίχλη και μπέρδεμα όπου και ανάπτυξη θέλουν και θέσεις εργασίας αλλά ταυτόχρονα και τον ορυκτό πλούτο στον καιάδα…
Πράγματα δεν προχωρούν είτε γιατί δεν έχουμε συνολικό σχέδιο και μεθοδικά βήματα , είτε γιατί αρνούμαστε να παραδεχθούμε αλήθειες – π.χ. η Φωκίδα έχει Βωξίτη, άρα ανάπτυξη και περιβάλλον και τοπικές κοινωνίες πρέπει να βρούμε ξεκάθαρες και διαφανείς ισορροπίες- ή γιατί κάποιοι απλά δεν ασχολούνται.
Αν έχετε την καλοσύνη παρακαλώ, δημοσιεύστε το επισυναπτόμενο της συνέντευξης κείμενο με τις δικές μου 20 ερωτήσεις για την ΦΩΚΙΔΑ.
(σημείωση: το συνημμένο δημοσιεύεται στο τέλος της συνέντευξης)
- Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, υπάρχει σαφής πιθανότητα να μην υπάρξει αυτοδυναμία, ενώ θεωρείται βέβαιη η μεγάλου εύρους ανακατανομή των βουλευτικών εδρών. Ποια θα πρέπει να είναι η στάση του Κινήματος που εκπροσωπείτε στο ενδεχόμενο συμμετοχής στην Κυβέρνηση;
Δεν μας ενδιαφέρει μια κυβέρνηση μοιρασιάς της εξουσίας.
Πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες αρχές και συμφωνημένοι στόχοι.
Ήδη οι λογικές της διανομής της εξουσίας και του 4-2-1 μας πήγαν πολύ πίσω ως παράταξη. Δεν κάθεσαι σε μια κυβέρνηση με φαινόμενα Μπαλτάκου, (εδώ , τίθεται θέμα ιστορικής ευθύνης της ίδιας της Ν.Δ. και των βουλευτών της η θεμελιώδης επιλογή , ευρωπαϊκή Δεξιά ή στροφή προς την άκρα Δεξιά…)
Την επομένη των εκλογών, η πρότασή μας προς τα άλλα κόμματα θα είναι να συγκροτήσουμε ένα δικό μας Εθνικό Σχέδιο μεγάλων προοδευτικών αλλαγών που αντιμετωπίζουν τις χρόνιες παθογένειες της χώρας: την αδιαφάνεια, το στρεβλό παραγωγικό πρότυπο, τον παρασιτισμό, την αναξιοκρατία, τις πελατειακές πρακτικές, την έλλειψη δικαιοσύνης, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, το αναιμικό κράτος πρόνοιας. Αυτό το Εθνικό Σχέδιο θα είναι το διαπραγματευτικό μας όπλο για μια Μεγάλη Συμφωνία με τους εταίρους μας στην ΕΕ για την ελάφρυνση του χρέους και την ασφαλή έξοδο από το πρόγραμμα στήριξης. Και υποστηρίζουμε ότι όποια συμφωνία επιτευχθεί, θα πρέπει να τεθεί στην κρίση του Ελληνικού Λαού μέσω δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να αποτελεί κτήμα και δέσμευση των ίδιων των πολιτών και να πάψει ο λαϊκισμός των κομμάτων που προσποιούνται ότι εκπροσωπούν γνήσια τη λαϊκή βούληση. Να ρωτήσουμε δημοκρατικά τους ίδιους τους πολίτες, να ενδυναμώσουμε τη φωνή τους.
Ως προς το ποια κόμματα αποδέχονται αυτό το πλαίσιο συνεργασίας, θα πρέπει να ρωτήσετε τα ίδια.
- Πιστεύετε πως στις 26 του μήνα θα είναι καλύτερα ή χειρότερα για την Χώρα;
Κανείς δεν μπορεί να σπέρνει φόβο και ουδείς δικαιούται να φοβάται τις εκλογές. Είναι κανόνας της Δημοκρατίας μας οι εκλογές. Το πώς πάμε σε αυτές είναι κύρια ευθύνη των κομμάτων.
Εμείς που ζήσαμε σε συνθήκες ασφυξίας, κατανοούμε καλύτερα από τον καθένα την ανάγκη της εθνικής προσπάθειας . Αν το 2010 ο Σαμαράς είχε στηρίξει και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έδερνε δημόσια, η Χώρα σήμερα θα είχε ξεπεράσει την κρίση, θα ήταν βήματα μπροστά, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Η ομαλή έξοδος από το πρόγραμμα στήριξης ήταν ευθύνη της Κυβέρνησης Σαμαρά . Απέτυχε παταγωδώς και εξέθεσε τη χώρα στον κίνδυνο του Grexit γι άλλη μια φορά, όπως και το 2012. Αν και ήταν γνωστό εδώ και δύο χρόνια ότι το πρόγραμμα στήριξης έληγε, αντί για έγκαιρη και σοβαρή προετοιμασία, συναγωνίστηκε το τελευταίο διάστημα το ΣΥΡΙΖΑ σε λαϊκισμό για το ποιος θα σκίσει πιο γρήγορα το μνημόνιο. Όχι μόνο έβαλε σε δεύτερη μοίρα τις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά είδαμε και πολλά φαινόμενα πισωγυρίσματος, αντιμεταρρυθμίσεων και επαναφοράς πελατειακών πρακτικών.
- Αν έπρεπε να απευθύνετε ένα και μόνο πολιτικό μήνυμα στους ψηφοφόρους της Φωκίδας, τι θα τους λέγατε;
Κατανοώ και το θυμό και την οργή και τις ιδεολογικές τοποθετήσεις οικογενειακές ή μη στην επιλογή της ψήφου. Αυτό όμως που ζούμε, απαιτεί εθνική προσπάθεια. Ο νέος διχασμός θα γεννήσει νέα κρίση. ΕΛΠΙΔΑ δεν χτίζεις και αριστερό λόγο δεν προάγεις με εκθέσεις ιδεών. Σε έξι μήνες από τώρα θα είμαστε σε άλλο περιβάλλον.
